The story of Paramdvara and Ruru

         Today, even as I was busy with some dull work at home, I happened to listen to a story narrated on the That Anta Heli (ಥಟ್  ಅಂತ  ಹೇಳಿ ) programme on TV.

          I understand that it is one of the most unique love stories in world literature. The storyline goes that Paramdvara (meaning the most beautiful girl in the world) loses her parents and grows up with a Rishi, who adopts her. If I heard & remember right, Ruru is the son of the Rishi (disclaimer: I am not sure!!). They, Paramdvara and Ruru, grow up together since childhood and develop a liking for each other at some stage. One day while roaming in the forests, Paramdvara is bitten by a snake and dies. The snake then transforms itself into a handsome prince(??) , who says that Paramdvara can come back to life again, if someone is willing to donate half of his/her life and then, the prince runs away!!( Such transformations are not uncommon in Hindu mythology or western fairly tales. While in fairly tales, the prince always ends up marrying the girl, but it doesnt happen in Hindu mythology. Remember Rama-Ahalya??). You should have by now guessed what happens next. Ruru comes forward to donate half of life, Paramdvara comes back to life….. they get married.. and lived happily ever after!!

        I couldn't listen to the story very clearly, but this seems interesting. If you happen to know the story better, or know of a webpage that narrates the story in more detail, please post it here as a comment or feel free to mail me!!

ಆ ದಿನಗಳು.... ಈ ಚಟ ಶುರುವಾದ ದಿನಗಳು....

೨೦೦೫ ನೇ ಇಸವಿಯ ಜೂನ್ ತಿಂಗಳ ಕಥೆ ಇದು!!! ನನ್ನ BE ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿದಿತ್ತು.. ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಲು ಇನ್ನೂ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳ ಸಮಯವಿತ್ತು. ಹೆಚ್ಚು-ಕಡಿಮೆ ಅದೇ ಸ್ಹ್ತಿಥಿಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮೂವರು ಸ್ನೇಹಿತರಿದ್ದರು. ಅವರೆಲ್ಲ ಮನೆಯ ಬಳಿ ಇದ್ದರಿಂದ ಬೆಳಗ್ಗಿನಿಂದ ಸಂಜೆಯವರೆಗೂ ( ನಮಗೆ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎಂದರೆ ಹೊರ ಜಗತ್ತಿಗೆ ಮಧ್ಯಾನ!! ನಮಗೆ ಸಂಜೆ ಎಂದರೆ ಮಿಕ್ಕವರಿಗೆ ರಾತ್ರಿ!!) ಅಲ್ಲಿಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುವದು, ಬಿಸಲು-ಮಳೆ ಹೆಚ್ಚಿದಾಗ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಿನಿಮಾ ನೋಡುವುದರಲ್ಲಿ ಶ್ರಮ ಪಡುತಿದ್ದೆವು.
ಈ ಚಟದ ಕಥೆ ಹೇಳಲು ನಿಮಗೆ ನಮ್ಮ ಬಡಾವಣೆಯ (layout) ವಿವರಣೆ ಕೊಡಬೇಕು. ಸುಮಾರು ಹದಿನೈದು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ "ಮೋಹನ್ ಬಾರ್" ಎಂಬ ಸುಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಾರಾಯಿ ಅಂಗಡಿ ಇದೆ. ಇದರ ಮುಂದೆ ಇರುವ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣಕ್ಕೆ "ಮೋಹನ್ ಬಾರ್ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್" ಎಂದೇ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈಗ ಕಡೆಯ ಮೂರ್ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಆಧುನಿಕ ಹಾಗೂ ಆಡಂಬರಯುತವಾದ "ಆರ್ ಕೆ ಬಾರ್" ಎಂಬ ಇನ್ನೊಂದು ಬಾರ್ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಿಂದ ಅಷ್ಟೇ ದೂರದಲ್ಲಿ ಶುರುವಾಗಿದೆ.
ಹ್ಹಾ...ಇನ್ನು ಈಗ ಆ ಚಟದ ಕಥೆಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುವೆ.. ಒಂದು ಸಂಜೆ, ಬೀದಿ ಸುತ್ತಲು ಕರೆಯಲು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ.. ಅವನು ತಯಾರಾಗಿ ಬರುವುದರಲ್ಲಿ ಅವರ ತಾಯಿ ನನ್ನನ್ನು "ಎಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗುತೀರೋ ???" ಎಂದು ಕೇಳಿದರು. "ಆಂಟಿ, ಇಲ್ಲೇ ಮೋಹನ್ ಬಾರ್-ಗೆ. ಕುಡಿಯೋಕ್ಕೆ" ಎಂದು ನಾನು ಉತ್ತರಿಸಿದೆ. ಅವರು ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತರಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾನು ಮುಂದುವರಿಸಿದೆ "ಇಲ್ಲೇ ಆರ್ ಕೆ ಬಾರ್-ಗೆ ಹೋಗಬಹುದು. ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ಕುಡಿದರೆ ಸಮಾಧಾನ ಆಗೋದಿಲ್ಲ. ಕುಡಿದ ಖುಷಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ!!". ಇನ್ನು ಮುಂದಿನ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬರುವ ಮುನ್ನ ಅಲ್ಲಿಂದ ಪರಾರಿಯಾದೆವು.
ಕೆಲ ದಿನಗಳ ನಂತರ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದೆವು. ನಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಹಣ ಜೇಬಿನಲ್ಲಿ ಇರುತಿತ್ತು. ಶನಿವಾರ-ಭಾನುವಾರ ವೀಕೆಂಡ್-ಗಾಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯಲು ಹೋಗುವುದು ಅಭ್ಯಾಸವಾಯಿತು. ಮನೆಯವರು-ಪರಿಚಿತರು ಕೇಳಿದಾಗೆಲ್ಲ "ಮೋಹನ್ ಬಾರ್-ಗೆ ಹೋಗುತಿದ್ದೇವೆ" ಎಂದು ತಿಳಿಸಿಯೇ ಹೋಗುತಿದ್ದೆವು!!!
ಸಿಂಗಪೂರಿನಿದ ಬಂದು ಒಂದು ತಿಂಗಳಾಗಿದೆ. ಇನ್ನೆರಡು ದಿನದಲ್ಲಿ ವಾಪಸ್ ಹೋಗಬೇಕು. ಈ ಒಂದು ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಕಿನಿಷ್ಟ-ಪಕ್ಷ ಹತ್ತು ಸಲ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಕುಡಿಯಲು ಹೋಗಿದ್ದೇನೆ. ಮೂರು ವರ್ಷದಿಂದ ಅದೇ ಹತ್ತು ರುಪಾಯಿ ಬೆಲೆಗೆ ಕುಡಿಯುತಿದ್ದೇನೆ. ಹತ್ತು ರುಪಾಯಿ ಎಂದರೆ ಲೋಕಲ್ ಸಾರಾಯಿ ಎಂದುಕೊಂದರಾ? ಇಲ್ಲಾ, ನಾವು ಕುಡಿಯುವುದು ಮೋಹನ್ ಬಾರ್ ಎದುರಿಗೆ ಸಿಗುವ ಎಳೆನೀರು!!! ಬಹಳ ಸಿಹಿಯಾಗಿರುವುದು!! ನೀವೂ try ಮಾಡಿ...

ಗಮನಿಸಿ: ಇದು ಕನ್ನಡ ಬರೆವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮೊದಲ ಪ್ರಯತ್ನ. ನಿಮ್ಮ ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲು ಕೋರುತ್ತೇನೆ.

What’s a better title??

    I wanted to write a post on a personal experience of an accident. I was wondering if the title should be "The cost of foolishness". Maybe, madness or stupidity was more apt for the story!! One corner of my mind suggested a title like "Brush with Death" or "Tryst with Death", inspired from the famous speech by Pandit Nehru. But then, my readers aren't the ones born in 1940's. For the 80's born readers of my blog, maybe I should have an appealing title like "The Bitchy Bikini Babe and her Boyfriend at the Beach". Or would "Challenging the watery grave" be more appropriate? Or should I highlight the consequence with a title like "The sunset that wasn't captured on my camera/phone"? Wouldn't "When slipper 'slips' over algae" be the most simple yet effective title?? But none of these would highlight my helplessness like "The dying moments under water".

 

PS: This is an attempt at a new way of story-telling. Hope you have got my story. Expect to see the 'normal' form of the story soon. Don't forget to hit the comment link, more so if you liked the style of communication.

A couple in a compromising position

The content on my blogs are self-regulated. It's sometimes a very difficult job, to curb yourself from publishing your own ideas.

What's the picture you get in your mind when you read the title? What do you think would be the setting? My friend Pradeep, who stays close to the BDA park (in my neighbourhood at Avalahalli, Bangalore), would be imagining a policeman caning some youth.

What would you do if you witness such a couple? You look there, and the next moment, you get back to your work. That's the typical social behaviour. Since you don't know how to react, you don't want to accept you ever 'witnessed' the 'act'. You continue to think of the same (for few seconds more) and want to take a peep, but some other corner of your mind, you tell yourself not to. So, you are making a 'compromise' with yourself. Just like I did while putting a picture!! The 'couple' would continue to enjoy. Are they compromising on anything? Then, why use the phrase 'compromising position'? May be an English professor could answer.

A couple in a compromising position

PS:

1. For less regulated content, there are several pages on the net. If do not have a net connection, or if you like it 'hard' (err.. on paper), buy a copy of the Times of India. That's because Bangalore Times (or your city supplement) is not sold separately!! That's another compromise you have to make. Buy TOI only for BT!!!
   
2. I wrote this while travelling on a bus in Singapore. So, if I am not sleeping, I need to make some 'compromises'….. sometimes just at a foot's distance!!